مبانی نظری پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی

توضیحات

مبانی نظری پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی یکی از تحقیقات کیفی و میدانی است که به همت و تلاش تیم شهر فایل تهیه و گردآوری شده است فصل دوم پایان نامه مبانی نظری پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی دارای کلید واژه های تاکیدی:

تعریف خود، خودپنداره و خودپنداره بدنی، خود پنداره، مفهوم خودپنداره، خودپنداره بدنی، موضع گیری نظری در خصوص خود پنداره بدنی، ارتباط خود پنداره بدنی با دیگر متغیرهای روانشناختی، ارتباط شخصیت و خودپنداره بدنی، ساختار خود پنداره بدنی، شکل گیری خود پنداره بدنی، عوامل مؤثر بر شکل گیری خودپنداره بدنی، دوره پیش کلامی و تصویر بدنی، 2 مقایسه با دیگران، واکنش دیگران، خود ارزیابی و شناخت، رابطه خود پنداره بدنی با فعالیت ورزشی، ارتباط بین خودپنداره بدنی، شاخص توده بدنی، بررسی رابطه تصویر بدنی و خودپنداره جسمانی با شادکامی، تصویر بدن در دیدگاه ها و مکاتب روانشناسی، دیدگاههای نظری در مورد خودپنداره با گذری بر دیدگاه اسلامی، بهمراه سوابق پژوهشی داخل و خارج ایران در زمینه خودپنداره بدنی جسمانی، فصل دوم پایان نامه مبانی نظری پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی، در 63 صفحه با فرمت word و قابل ویرایش می باشد.

💠 نوع فایل : Doc
💠تعداد صفحات : 63
💠 گارانتی بازگشت وجه دارد.
💠 رفرنس دهی استاندارد دارد.
💠 منابع فارسی و انگلیسی دارد.
💠 ارجاع و پاورقی استاندارد دارد.
💠 شماره تماس پشتیبانی: 0937 150 0937

مبانی نظری پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی

با مرور اجمالی نظریه‌ها و به طور کلی در روانشناسی معاصر، اصطلاح خود به دو معنای مختلف به کار می‌رود. از یک طرف به عنوان گرایش‌ها و احساس‌های فرد راجع به خودش و از طرف دیگر به عنوان گروهی از فرایندهای روانی که رفتار را کنترل و تنظیم می‌کنند (هال و لیندزی ، 1970 ؛ به نقل از نصری، 1383). از نظر بسیاری از نظریه‌پردازان، از جمله کارل راجرز، خودپنداره مهمترین جنبه واحد از شخصیت یک فرد می‌باشد. حقیقت آن است که مردم بیش از آن‌چه که به دیگران علاقه دارند، به خود علاقه‌مندند. به طور خلاصه می‌توان گفت که خودپنداره چارچوبی شناختی است که به واسطه آن به سازمان‌بندی آن‌چه که درباره خویش می‌دانیم، می‌پردازیم و اطلاعاتی را که به خود مربوط می‌شود، بر پایه آن پردازش می‌کنیم.

این قبیل « طرحواره‌های خود » دربرگیرنده مؤلفه‌های خاصی نیز می‌باشند که در نقش گرایش‌های شخصیت عمل می‌کنند. سه مورد از این مؤلفه‌ها عبارتند از: تفاوت‌های فردی در شیوه‌ی ارزشیابی خود، باور کردن خود برای تلاش در جهت دستیابی به اهداف مطلوب و علاقه نشان دادن به میزان اثر گذاشتن بر روی دیگران از طریق رفتارهای خود (صالحی‌فدردی، 1373). مفهوم خودپنداره مجموعه استنباط‌هایی است که یک شخص براساس تجربیات خودش درباره خود دارد.

بنابراین خودپنداره یک فرد ممکن است از مشاهداتی که او از خودش دارد و توصیف‌های سایر مردم از او باشد. تجربه‌ای که خود با خودپنداره شخص ناهماهنگ باشد غالباً ایجاد تشویش می‌کند. در درون شخصیت یک فرد، تصویر خود، یک متغیر واسطه‌ای بین تجربیات فرد و متغیر تابع رفتار است. یک فرد براساس تصوری که از خودش دارد رفتار و تأثیرات محیطی اش او را تفسیر می‌کند (مک‌رونالد ، 1965؛ به نقل از نصری، 1383).

تعریف و مفهوم خودپنداره بدنی

خودپنداره بدنی یکی از سازه های روانشناختی و یک مفهوم محوری برای روانشناسان سلامت است (زنجانی و همکاران، 1387). اصطلاح خودپنداره بدنی دو بعد ادراکی و نگرشی دارد. مؤلفه ی ادراکی خودپنداره بدنی به چگونه دیدن شکل، اندازه، وزن، چهره، حرکت و اعمالمان مربوط می شود در حالی که مؤلفه ی نگرشی به این موضوع مربوط می شود که ما چه احساسی درباره ی این ویژگی ها داریم و چگونه این احساس ها رفتارمان را هدایت می کند(گلیسون، 2006).خودپنداره بدنی دارای موجودیت و جوهره ای پویا می باشد زیرا دائماً توسط دریافت ها و تجارب جدید تغییر یافته و یا تعدیل می شود. خودپنداره بدنی به مثابه ی پرده ی هدف یا نشانه ای می باشد که شخص مهم ترین احساسات شخصی، اضطراب ها و ارزش هایش را بر روی آن فرافکنی می کند.

خودپنداره بدنی می تواند مجموعی از نگرش های خودآگاه و ناخودآگاه فرد نسبت به بدنش باشد که شامل دریافت های حال و گذشته و احساساتی در مورد اندازه، عملکرد، ظاهر و توانایی های بالقوه می شود(پوپ، سولومون و دان،2007). مفهوم شخص از بدنش بخش اصلی و مهم خودپنداره ی او می باشد. بدن می تواند به صورت کپسول یا پوشینه ای تصور شود که شخص همیشه در آن احاطه شده و از طریق آن با دنیا ارتباط برقرار می کند. شخص با بدنش 24 ساعته از زمان تولد تا مرگ زندگی می کند. این بخش (یعنی بدن) مادی ترین و قابل مشاهده ترین قسمت «خود» می باشد و اگرچه این بخش به تنهایی تمامی حس «خویشتن» را توضیح نمی دهد، در تمام طول زندگی به عنوان پشتیبان و لنگری برای خود آگاهی باقی می ماند (بلینو و همکاران، 2006).

پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی

پیدایش خودپنداره به عنوان یک مفهوم نوین روانشناسی به کارهای ویلیمام جیمز ، که به عنوان اولین پژوهشگر روانشناسی خود نامیده می شود، باز می گردد. او خودپنداره را به عنوان معادلی برای خود- ارزیابی مفهوم سازی کرد. جیمز خودپنداره را یک صفت در نظر می گرفت و ادعا کرد که هر شخص همواره یک سطح از احساس به خود را تجربه می کند. افراد یک خط پایه از احساس ارزش، اهمیت، دوست داشتن و پذیرش نسبت به خود را دارند. بنابراین از دید جیمز خودپنداره، عاطفی است. سطح ارزش خودپنداره به عنوان صفت در هر شخص از محیط بیرونی فرد کاملاً مستقل است، در مقابل خودپنداره به عنوان حالت در پاسخ به موفقیت ها و شکست ها درزندگی فرد تغییر می کند(گوئیندون ، 2010).

افراد مهم، آینه های اجتماعی هستند که ما برای کشف نظرات آنها در مورد خودمان به آنها خیره شده ایم. ما خود را آنگونه تصور می کنیم که دیگران درمورد ما فکر می کنند، آنگونه که در مورد ویژگی های ما، ظاهر و رفتارما فکر می کنند(به نقل ازگوئیندون، 2010). مید (1934) خود را به عنوان محصول تعامل در نظر گرفت به این معنا که افراد خود را به در بازتاب رفتار دیگران تجربه می کنند، اگر چه مید مستقیماً به مفهوم خودپنداره اشاره نکرد اما او خود ارزیابی را به عنوان یک نگرش نسبت به خود مورد بحث قرار داد. بر عکس جیمز و کولی، دیدگاه مید ماهیت شناختی دارد. او بر این باور است که خود از تعامل مداوم من ( بخش فاعلی، شخصی و تجربه کننده خود) با مرا (جنبه مفعولی و اجتماعی خود) رشد می یابد. (به نقل از کمپل ، 2006).

منابع لاتین و انگلیسی

احدی، حسن. رباطی، افشین.(1388). روانشناسی سلامت(تقابل فرد- محیط). کرج:سرافراز.
امین‌یزدی، سید امیر. (1373). بررسی محتوای مفهوم خود نزد نوجوانان دختر و پسر. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد چاپ نشده. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران.
بیابانگرد، اسماعیل. (1373). روش‌های افزایش عزّت‌نفس در کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان.
بیابانگرد،اسماعیل .(1384).روان شناسی تربیتی روان شناسی آموزش ویادگیری .تهران:ویرایش
پاشا ، غلامرضا؛اسماعیلی، سمیه. (1386). اضطراب و جو روانی و احساس تنهایی در دانش آموزان ، فصلنامه یافته های نور در روانشناسی .
پاشا، غلام رضا؛ نادری، فرح، و اکبری، شیوا. (1387). مقایسه تصویر بدنی، شاخص حجم بدنی، سلامت عمومی و خودپنداره بین افرادی که جراحی زیبایی انجام دادند، افراد متقاضی جراحی زیبایی و افراد شهرستان بهبهان. فصلنامه یافته های نو در روان شناسی،(پیشینه تحقیق خودپنداره بدنی جسمانی)
حسین یاری، مسعود و خیر ، محمد.(1381) بررسی کارآیی یک مقیاس برای سنجش احساس تنهایی در دانش . مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز .

Asher, S.R., & Paquette, J.A. (2003). Loneliness and peer relation in childhood. Current Directions in Psychological Science, 12 (3), 75-78.

Baughman, E.E. (1972). Personality. Englewood, New Jersey: Prentice-Hall.

Bellino, S., Izza, M., Paradiso, E., Rivarossa, A., Fulcheri, M., & Bogetto, F. (2006). Dysmorphic concern symptoms and personality disorders: A clinical investigation in patients seeking cosmetic surgery. Psychiatry Research, 144(1), 73 -78.
Bednar, Richard. L., & Peterson, Scott R. (1996). Self-Esteem, paradoxes and innovations in clinical theory and practice. Second edition. Published by the American psychological Association.
Berguno, G., Leroux, P., McAinish, K., & Shaikh, S. (2004). Children’s experience of loneliness at school and its relation to bullying and quality of teacher interventions. The Qualitative Report,

Bergeron, D. P. (2007). The relationship between body image dissatisfaction and psychological health: An exploration of body image in young adult men. Ohio State University, Ohio, 55-59